ارتباط بین سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرا با راهبردهای مدیریت تعارض مربیان لیگ های برتر فوتسال ایران

مدیریت تعارض از مهارت­های بین­فردی رهبری است و استفاده از سبک های مناسب رهبری می تواند منجر به مدیریت اثربخش تعارضات شود. هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرا در چارچوب مدل باس (1985) با راهبردهای مدیریت تعارض مربیان لیگ های برتر فوتسال ایران بود. سبک رهبری مربیان از طریق پرسش نامه رهبری چندعاملی mlq (1996) و راهبردهای مدیریت تعارض از طریق پرسش نامه occi (1991) اندازه گیری شد. جامعه آماری تحقیق شامل 360 بازیکن بود که از بین آنان 197 نفر به صورت تصادفی به­عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسش نامه های فوق پس از تعیین روایی و پایایی توزیع گردید. به منظور تحلیل داده ها روش آمار توصیفی و آمار استنباطی به­کار گرفته شد. در بخش آمار استنباطی، برای تعیین رابطه بین سبک های رهبری و راهبردهای مدیریت تعارض از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد سبک رهبری تحول گرا با راهبرد همکاری ارتباط مثبت معنی دار و با راهبردهای مصالحه، اجتناب، سازش و رقابت ارتباط منفی معنی داری داشت (01/0 p<). سبک رهبری عمل گرا با راهبردهای همکاری، مصالحه و رقابت ارتباط مثبت معنی دار (01/0 p<) و با راهبرد اجتناب (01/0 p<) و سازش (05/0 p<) ارتباط منفی معنی داری داشت.  سبک رهبری عدم مداخله با راهبردهای همکاری و رقابت ارتباط منفی معنی دار (05/0 p<) و با راهبردهای اجتناب و سازش ارتباط مثبت معنی دار (01/0 p<) داشت و با راهبرد مصالحه ارتباط معنی داری نداشت. با توجه به  این واقعیت که راهبرد همکاری نشانه استفاده سازنده، راهبردهای اجتناب و رقابت نشانه استفاده غیرسازنده و راهبردهای مصالحه و سازش نشانه استفاده مختلط از تعارض هستند، چنین استنباط می شود که سبک های رهبریتحول گرا و عمل گرای مربیان با مدیریت مؤثر تعارضات ارتباط مثبت دارند که در این بین، ارتباط سبک رهبری تحول گرا قوی تر است.